مقایسه مصرف سوخت رنو ساندرو با تندر۹۰ اتوماتیک

بررسی میزان مصرف سوخت «رنو ساندرو» و «تندر ۹۰ » اتوماتیک :

در مقایسه بین دو خودرو یکی دیگر از مواردی که خیلی اهمیت دارد میزان مصرف سوخت آن ها می باشد چراکه نمی شود بدون در نظر گرفتن این مورد یک خودرو را انتخاب نمود .

کمپانی ایران خودرو در خصوص خودروی «تندر ۹۰» اتوماتیک اعلام داشته است که این خودرو در هر ۱۰۰ کیلومتر درون شهری یک چیزی در حدود ۱۱٫۱ لیتر مصرف بنزین را دارد و همچنین در فضای برون شهری هم مصرف سوختی معادل ۶٫۶ لیتر را تجربه می کند .

اما مهم مصرف سوخت در سیکل ترکیبی است که برای «تندر ۹۰ »اتوماتیک خود کارخانه سازنده روی عدد ۸٫۳ لیتر تاکید دارد. حساب و کتابش را بگذارید برای بعد، حجم باک این خودرو ۵۰ لیتر است که یعنی برای هر بار پر کردن باک آن باید یک تراول ۵۰ هزار تومانی خرج کنید.

حالا به سراغ ساندروی دنده اتومات برویم که سایپا ترجیح داده در بخش مصرف سوخت تنها به سیکل ترکیبی اشاره کند. آنها می گویند دنده اتومات جدیدشان در هر ۱۰۰ کیلومتر در سیکل ترکیبی ۸٫۳ لیتر سوخت مصرف می کند. جالب بود، نه؟ دقیقا همان چیزی که برای تندر ۹۰ اتومات وجود دارد. خبر دیگر اینکه پر کردن باک ساندرو هم ۵۰ هزار تومان خرج روی دست تان می گذارد. چه رقابت کلافه کننده ای!

آنچه در زیر پنهان است، مقایسه توانایی موتور

ساندرو اتومات از گیربکس چهار سرعته بهره می برد و به موتور خطی از نوع K4MC6 مجهز است. موتور این خودرو چهار سیلندر است و ۱۶ سوپاپ دارد. حجم موتور ۱۵۹۸ سی سی قید شده که طبق رسم بازار با کمی ارفاق باید همان ۱۶۰۰ سی سی در نظر گرفته شود. تا یادمان نرفته بگوییم این خودرو استاندارد آلایندگی یورو ۴ را گرفته و حداکثر قدرت موتورش برابر است با ۱۰۵ اسب بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه.

حالا بیایید نگاهی به زیر در موتور تندر ۹۰ بیندازیم. آنجا که موتور مشابه K4M با حجم ۱۶۰۰ سی سی آرام گرفته است. برای اینکه خیال تان را راحت کنیم باید از همین حالا بدانید حداکثر قدرت این موتور به ۱۰۵ اسب بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه می رسد و اینجا هم با استاندارد آلایندگی یورو ۴ روبرو هستیم. جعبه دنده ها هم مشترک هستند. در تندر ۹۰ اتومات با همین مشخصات روبرو هستیم؛ ترمزهای ABS و EBD (چهار کاناله) شامل ترمز جلو دیسکی با سیستم خنک کاری و ترمز عقب کاسه ای. فرمان هم از نوع هیدرولیکی است. واقعا مقایسه کسالت آوری شده است.

در یک نگاه: مشخصات ظاهری

اگر به شکل سختگیرانه قضاوت کنیم، فلسفه ساخت و مونتاژ ساندرو نسل اول در ایران این است که متوجه شویم خودرویی زشت تر از تندر ۹۰ هم وجود دارد. با این حال تندر هیچ وقت ناامید نشد و کم نیاورد. در عوض ماند و ثابت کرد که از نظر فنی خودرویی قابل اعتماد است. تندر ۴۲۵۰ میلیمتر طول دارد و عرض آن به ۱۷۴۰ میلیمتر می رسد. ارتفاع این خودرو روی سایت رسمی ایران خودرو ۱۵۲۵ میلیمتر ذکر شده است. فاصله بین دو محور چرخ های عقب و جلو هم ۲۶۳۰ میلیمتر قید شده و وزن خالص آن ۱۱۵۵ کیلوگرم است. با توجه به اینکه تندر خودرویی سدان محسوب می شود، فکر می کنیم بهتر است حجم فضای صندوق آن را هم در نظر بگیریم.

در مقابل ساندرو ۵۰۲۰ میلیمتر طول دارد. عرض آن بدون در نظر گرفتن آینه ها به ۱۷۴۶ میلیمتر می رسد و ارتفاع آن ۱۵۳۴ میلیمتر قید شده است. جالب اینکه فاصله چرخ های جلو و عقب در مدل اتومات ۱۰ میلیمتر بیشتر است و به ۱۴۸۰ میلیمتر می رسد. در سایت گروه سایپا وزن خالص این خودرو ۱۱۴۶ کیلوگرم قید شده است.

منبع : پارس خودرو 

مقدمه ای بر سمند سورن

اتومبیل «سمند» که یک خودروی ملی می باشد و خودروسازان داخلی از آن به ( افتخار ملی ) یاد می کنند در حدود 13 سال است که در حال تولید کردن می باشد .

این خودروی «سمند» موفق شده است با وجود یک سری مخالفان بخش اعظمی از بازار کشور را به دست بگیرد هر چند که هوادارن زیادی هم برای این خودرو از همان ابتدای تولید وجود داشت .

اتومبیل هایی مانند : کیا ریو و دوو سیلو و هیوندای ورنا در آن زمان رقبای «سمند»  ملی از کشور کره جنوبی به شمار می رفتند که البته در ایران کار مونتاژشان صورت می پذیرفت .

که اسب دورگه ایرانی – فرانسوی علیرغم برخی کاستی‌ها از قبیل به صدا افتادن زود هنگام اتاق، وجود نقاط کور، ارگونومی متوسط و ترمزهای نه چندان عالی، توانست در برخی موارد مثل قدرت موتور، جاداری اتاق و برخی آپشن‌ها برتری‌هایی را به رقبای چشم بادامی نشان دهد تا با توجه به گستردگی نمایندگی‌ها و در دسترس بودن لوازم یدکی بتواند با کره‌ای‌هایی در همان حدود قیمت وارد رقابت شده و موفقیت‌های خوبی هم بدست آورد.
بیش از یک دهه از آن زمان گذشته، ریو و ورنا (یا همان اکسنت) در این مدت گام‌های بسیار بلندی رو به جلو برداشته و در مدل‌های جدید از سمند فاصله‌ی زیادی گرفتند، حرکت رو به جلوی سمند نیز هرچند هرگز متوقف نشد اما قدم‌هایش به قدری آرام بود که علیرغم تکاملش در این سال‌ها از رقبای قدری که زمانی می‌توانست برایشان شاخ و شانه بکشد جا ماند، با تمام این صحبت‌ها قصه سمند هنوز به پایان نرسیده! این خودرو هنوز هم حداقل برای بازار محدود ایران محصولی پرطرفدار و پرفروش است چرا که به لطف پایین بودن قیمت نسبت به محصولات کره‌ای و ژاپنی (و حتی چینی) و قطعات یدکی مناسب و نمایندگی‌هایی که در هر نقطه از کشور در دسترس قرار دارند همچنان برای خانواده ایرانی جذابیت‌هایی دارد. در این بین ارائه مدل‌های بهینه شده بهمراه آپشن‌هایی مثل صندلی برقی و تهویه مطبوع اتومات و موتورهای کمی قویتر هم توانسته نظر مشتریان بیشتری را به خود جلب کند.
در متن زیر می‌خواهیم مدتی کوتاه با یکی از تکامل یافته‌های این محصول که با نام تجاری سورن ارائه شده همراه شویم تا ببینیم می‌تواند ما را برای پرداخت حدود 37 میلیون تومان قانع کند یا خیر!

طراحی بدنه

 فیس‌لیفت کردن اتومبیل در میان بسیاری از خودرو سازها مرسوم است. این کار معمولاً با تغییراتی در چراغ‌ها، جلو پنجره، سپرها، درب موتور، صندوق عقب و جزئیات انجام می‌شود، با این هدف که بدون افزایش زیاد هزینه‌ی تولید، یک خودروی به ظاهر جدید متولد شده یا حداقل تنوعی به مدل قدیمی داده شود. مثلاً دوو سیلو با تغییرات نسبتاً زیاد روی دوو ریسر حاصل شده و در نگاه اول خودرویی جدید به نظر می‌رسد اما آزرا 2011 با تغییرات جزئی صرفاً بدنبال ایجاد تنوعی کوچک قبل از ارائه مدل کاملاً جدید بوده است. البته در کشور ما گاهی از این تاکتیک بیش از حد استفاده شده و برخی اتومبیل‌ها بارها و بارها دچار تغییر چهره‌های جزئی می‌شوند تا جایی که دیگر تاثیر مثبت این کار از بین می‌رود. هر چند اگر قرار بود خودروسازهای مطرح جهان نیز یک خودرو را برای چند دهه تولید و عرضه نمایند احتمالاً به رفتاری مشابه دست میزدند! شاید بهترین و موفق‌ترین فیس‌لیفت در ایران مربوط به جراحی زیبایی پژو 405 بود که حاصلش یعنی پژو پارس با جهشی مثبت چهره‌ی دلنوازی به  نمای خشک و ساده‌ی قبلی بخشید. اما آیا مهمان امروز ما نیز دراین امر موفق بوده است؟!
در قسمت جلویی بزرگتر شدن جلو پنجره در مقایسه با سمند معمولی بیش از هر چیز وجه تمایز سورن با پدرش را نشان می‌دهد و در طراحی چراغ‌ها نیز دیگر از آن شکل بینهایت ساده‌ی سمند خبری نیست. چراغ‌های جلو با انحنایی در قسمت پایین به جلو پنجره‌ی ذوذنقه‌ای شکل متصل شده‌اند و سایر تغییرات در سپر، مه‌شکن‌ها و آیینه‌های جانبی کاملاً مشهود است. وقتی به تک تک این تغییرات بصورت جداگانه نگاه می‌کنیم همگی به نظر زیباتر از مدل قبلی هستند اما در کنار هم و در ترکیب کلی با سایر قسمت‌های اتومبیل، کمی ناهماهنگ به نظر می‌آیند. در واقع دماغه سمند با وجود ظاهرساده و قدیمی‌اش نسبت به سورن با خطوط کلی بدنه همخوانی بیشتری دارد اما به هر حال بدلیل گذشت سال‌های زیاد از تولید چهره‌ای خسته و تکراری به خود گرفته و از این نظر این تنوع هر چند به نظر اینجانب چندان رو به جلو نیست اما در هر صورت بهتر از تغییر ندادن بوده است. همانند بسیاری از فیس‌لیفت‌ها در نمای جانبی تغییر خاصی دیده نمی‌شود و اگر کسی از این زاویه به سورن نگاه کند ممکن است آن را با سمند معمولی اشتباه بگیرد. یک نکته‌ی جالب هم در نمای کناری به چشم می‌آید و آن اینکه با وجود تجهیز آیینه‌ها به چراغ راهنما، راهنماهای روی گلگیر همچنان سر جای قبلی باقی مانده‌اند.

منبع : سمند 

اطلاعاتی از رنو مگان ۲۰۱۷

در حال حاضر جدید ترین محصول کمپانی« رنو » خودروی سدان «رنو مگان »جدید می باشد . کمپانی «رنو »هدفش از تولید این خودرو رقابت نمودن با خودروهای دوست داشتنی کامپکت می باشد .

در برخی از کشورها این خودروی «رنو مگان» جدید را با نام گرند کوپه معرفی می کنند .

بنا بر گزارش ارائه شده توسط عصر ایران :

این اتومبیل جدید دارای ابعاد مناسبی می باشد که این موضوع یک ویژگی و مزیت برای این خودرو به شمار می آید .

این خودروی جدید را در کلاس کامپکت ها قرار داده اند ولی با این وجود این خودرو را بسیار بزرگ طراحی کرده اند .

بعد از بررسی ابعاد و اندازه این خودرو باید بگوییم که برابر است با :

طول آن به ۴ مترو ۶۳ سانتی‌متر و عرضش به یک متر و ۸۱ متر می‌رسد. فاصله ۲متر و ۷۱ سانتی‌متری بین محور عقب و جلو خودرو نیز در این کلاس پیشرو است.

تحول کامپکت‌های رنو با مگان ۲۰۱۷

فضای محفظه بار در این خودرو حدود ۵۵۰ لیتراست. در این خودرو مسافران و سرنشینان عقب ۳۷ میلی‌متر فضای پای بیشتری نسبت به مدل ۵ در این نسخه دارند.

کمپانی رنو اعلام کرده این خودروها از همان مواد باکیفیتی است که در مدل‌های بالاتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. تمامی تجهیزات، دریچه‌ها و بخشی از فضای داخلی در تریم نرم ساتنی محصور شده‌اند.

با توجه به شرایط و تقاضای بازار سدان‌های جدید مگان با طیف وسیعی از سامانه‌های کمکی رانندگی ارائه خواهد شد که شامل سامانه کنترل کروز، ترمزهای هوشمند در مواقع اضطراری، سامانه هشدار دهنده امنیتی، سامانه هشدار دهنده و نگه‌رانده بین خطوط، سیستم هشدار دهنده فاصله امنیتی و بسیاری از هشداردهنده‌های دیگر می‌شود.

مگان سدان درست مانند نمونهٔ هاچبک و استیشن، با دو موتور بنزینی و سه نمونهٔ دیزل عرضه می‌شود. موتورهای بنزینی شامل یک واحد ۱٫۶ لیتری تنفس طبیعی با ۱۱۵ اسب بخار قدرت و ۱۵۶ نیوتن متر گشتاور و یک نمونهٔ ۱٫۲ لیتری توربوشارژ می‌شود .در کنار موتورهای بنزینی یک موتور توربودیزل ۱٫۵ لیتری با دو سطح قدرت وجود دارد .

بسته به نوع موتور گیربکس ۵ و   ۶ سرعتهٔ دستی، یک نمونهٔ CVT،  ۶ و  ۷ سرعتهٔ اتوماتیک دوکلاچه قابل سفارش است.

جدیدترین سدان‌های رنو مگان در کارخانه ترکیه رنو ئ در کنار “کلیو” و استیشن این مدال ساخته می‌شوند. رنو مدل جدیدش را در ۳۰ کشور جهان مانند استرالیا، بحرین، کرواسی، جمهوری چک، مصر، استونی، مجارستان، ایرلند، ایتالیا، کویت، ترکیه و… ارائه خواهد کرد.

 منبع : رنو

مقایسه فضای بار و سرنشینان برای خودروهای کیا اسپورتیج و هیوندا توسان

در میزان فضا برای سرنشینان دو خودروی هیوندا توسان و «کیا اسپورتیج» باید بگوییم که هیوندا توسان از«کیا اسپورتیج» برتر می باشد البته به انضمام مطالب گفته  شده باید این نکته را هم متذکر شد که تا زمانی که در فضای پشت خودروها دو نفر نشسته باشند هیچ گونه مشکلی وجود ندارد اما همین که دو نفر به سه نفر تغییر می کند برتری از آن هیوندا توسان می گردد .

یک مطلب دیگر در خصوص دید سرنشینان عقبی خودرو می باشد که در خودروی توسان وضعیت بهتر می باشد .

در مورد فضای بار صندوق عقب نیز مجدد برتری با توسان است و مقدار باری که می توان در صندوق عقب توسان قرار داد کمی بیش از «اسپورتیج» است. البته این برتری آنچنان هم پررنگ نیست و اگر بخواهیم کمی دقیق تر به این موضوع بپردازیم، حجم صندوق عقب توسان 1580 لیتر و «اسپورتیج » 1546 لیتر است که نشان از برتری جزئی توسان نسبت به «اسپورتیج »در این فاکتور است.

چه پیشرانه ای روی این دو کره ای نصب شده؟

 شاید راحت ترین قسمت در این مقاله نوشتن همین قسمت باشد زیرا اگر درپوش موتور را بالا بزنید متوجه می شوید که دقیقاً یک پیشرانه آن هم با عملکردی مشابه روی آنها نصب شده است. روی توسان و اسپورتیج یک پیشرانه 4 سیلندر 16 سوپاپه به حجم دقیق 2359 سی سی نصب شده که می تواند حداکثر 177 اسب بخار در 6000 دور در دقیقه و 227 نیوتن متر گشتاور در 4000 دور در دقیقه را تولید کند که اگر کمی عمیق تر شویم این موتور از سری پیشرانه های MPi است.
یک موضوع را داخل پرانتز بگوییم که در مقطعی و در مدل های 2012 تعداد بسیار کمی از مدل های اسپورتیج با موتور 2 لیتری توربو GDi با قدرت 267 اسب بخار نیز وارد شده است که راحت ترین راه برای تشخیص آنها وجود دو خروجی اگزوز در عقب خودرو است.

اگر به اعداد و ارقام آنها نیز نگاهی بیندازید، متوجه می شوید که از این نظر هم بسیار شبیه به هم هستند و شتاب صفر تا صد هر دو تقریباً 10 ثانیه و حداکثر سرعت آنها کمی بیش از 180 کیلومتر در ساعت است

هندلینگ کدامیک بهتر است؟

 همیشه یکی از مهم ترین فاکتورها هندلینگ یک خودرو است. خودروی توسان مورد بررسی ما از مدل 2014 بود و تقریباً یک سال کار کرده بود و اسپورتیج مدل 2015 و با کارکرد حدود 6 ماه بود. لذا تقریباً هر دو نو و شبیه صفر کیلومتر بودند مخصوصاً اینکه صاحبان هر دو خودرو از ماشین بازهای خوب و با اطلاع کامل بودند و به خودروی خود حسابی رسیده بودند.
کلید را از صاحبان خوب و خوش برخوردشان گرفتم و تک تک به همراه خودشان شروع به بررسی و تست هر کدام کردیم. موردی که پس از رانندگی و تست هر دو مشخص بود، این است که واقعاً توسان و اسپورتیج هر دو یک خودرو هستند و نه تنها از نظر پیشرانه برابرند، بلکه از نظر هندلینگ و فرمان پذیری تقریباً در یک سطح قرار دارند.

لذا سعی کردیم کمی با موشکافی بیشتری به بررسی هر کدام بپردازیم. همانطورکه گفتیم کیا اسپورتیج مورد تست از مدل 2015 بود و موضوعی که کاملاً عیان بود بهبود سیستم تعلیق آن نسبت به اولین سری این خودرو است. همانطورکه می دانید در سری های اول از اسپورتیج (مدل 2011) سیستم تعلیق آن واقعاً خشک بود اما کیا این مشکل را در سری جدید اسپورتیج رفع کرده و هم اکنون باید گفت که تعلیق هر دو خودرو از نظر نرمی بسیار شبیه به یکدیگر هستند.

اما همانطورکه در قسمت فضای سرنشینان اشاره شد، روح اسپورتیج بیشتر شبیه به خودروهای اسپرت است و می توان گفت که کمی اسپورتیج از نظر هندلینگ برتری نسبت به توسان دارد و خودرو بیشتر در کنترل و دستان شماست. لذا هر قدر در قسمت دید و فضای داخلی توسان نسبت به اسپورتیج برتری داشت اما در قسمت هندلینگ برتری در دستان اسپورتیج است.
یک موضوع دیگری که در این قسمت شاهد آن بودیم عکس العمل سریعتر گیربکس و پدال گاز اسپورتیج نسبت به توسان بود. ممکن است که بگویید این مقایسه با توجه به کارکرد بیشتر توسان به مدت 6 ماه کمی ناعادلانه است اما در هر صورت 6 ماه اختلاف کارکرد نباید آنچنان اختلاف بوجود آورد و در این زمینه نیز اسپورتیج خودرویی سرحال تر نسبت به توسان است و نوعی تنبلی در محصول هیوندایی دیده می شود.
برای اینکه این رقابت جذاب تر شود و همچنین حد این تنبلی مشخص شود، یک درگ نیز برگزار کردیم که مشخص شود برتری عکس العمل گیربکس و پیشرانه چقدر است. برای اینکه درگ کمی بهتر برگزار شود هر دو خودرو سعی کردند در شروع با لانچ حرکت کنند.

منبع : کیا موتورز

قیمت رنو کوئید : جانشین پراید

در خاورمیانه مدیر منطقه ای شرکت رنو اتومبیل رنو کوئید را جایگزین اصلی خودروی «پراید»اعلام داشت و ضمن آن اعلام نمود که قیمت خودروی رنو هم مشخص گردیده  است .

مدیر منطقه خاورمیانه جناب آقای پیمان کارگر قیمت اتومبیل «رنو کوئید» را در حدود ۳۱٫۰۰۰٫۰۰۰۰ تومان اعلام نمود .

آقای کارگر همچنین اظهار داشتند که خودروی «رنو کوئید» با همکاری کمپانی «سایپا »تولید نمی شود ولی این احتمال وجود دارد که این خودرو را با همکاری و شراکت اتومبیل سازی ایران خودرو به تولید برسانند .

وی همچنین بیان داشتند که علت اصلی انجام این کار فراهم آوردن فضای رقابتی بوده است و همچنین ایشان بیان داشتند که این احتمال که شاید «کوئید» به صورت مستقل تولید گردد هم دور از ذهن نمی باشد .

علاوه بر این، کارگر اعلام کرد: «مدل تولید شده‌ی رنو کوئید در ایران با نمونه‌ی تولیدی در کشور هند تفاوت خواهد داشت و قصد داریم نشان سه ستاره را از EuroNCAP دریافت کنیم.

مدیر عامل رنو پارس ضمن ابراز امیدواری از فروش ۲۰۰ هزار دستگاه رنو کوئید در بازار ایران، اعلام کرد به زودی خودروهای دیگری از نیسان نیز توسط پارس خودرو تولید خواهد شد.

رنو KWID با ظاهری شبیه خودروهای SUV دارای پیشرانه‌ی سه سیلندر با توان خروجی ۶۰ اسب بخار و گشتاور ۷۲ نیوتن‌متر است که از سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری و جعبه دنده‌ی دستی بهره می‌برد.

 

کولید خودرو ارزان‌قیمت که از کیفیت قابل قبولی بهره‌مند باشد، کار آسانی نیست و درواقع یک هنر است و رنو ازجمله خودروسازهایی هست که این هنر را به خوبی آموخته است.

از زمانی که رنو از کوئید رونمایی کرد، مشخص بود که قرار است یکی از ارزان‌ترین اتومبیل‌های جدید موجود در سراسر جهان، باشد و احتمال می‌رفت قیمت آن از ۴۷۰۰ دلار شروع شود.

در حال حاضر رنو حتی فراتر از انتظار‌ها عمل کرده و کوئید را با شروع قیمت ۲۵۶۹۶۸ روپیه یعنی تنها ۳۸۸۵ دلار در هند رونمایی کرده که گران‌ترین مدل آن هم ۳۵۳۰۰۰ روپیه (۵۳۴۰ دلار) قیمت‌گذاری شده است.

راز قیمت پایین آن در این واقعیت نهفته است که کوئید در کارخانه مشترک رنو-نیسان در Chennai هند که قلب خودروسازی و درواقع دیترویت هندوستان به شمار می رود و با نرخ بومی سازی ۹۸ درصد تولید شده است.

درواقع کوئید یک ماشین شهری هست که بر اساس پلتفرم CMF-A رنو نیسان ساخته‌شده و ابعاد آن شامل ۳۶۷۹ میلی‌متر طول، ۱۵۷۹ میلی‌متر عرض و ۱۴۷۸ میلی‌متر ارتفاع است و فاصله بین دو محور آن هم ۲۴۲۲ میلی‌متر هست.

رنو کوئید از فاصله نسبتاً زیاد ۱۸۰ میلی‌متر از سطح زمین، بهره می‌برد و برای جاده‌هایی که از کیفیت پایینی دارند، بسیار مناسب است.

مشخصات تولید کننده :

کارخانه تولید کننده	رنو
کشور تولید کننده	فرانسه
نام انگلیسی و مدل اتومبیل	Renault Kwid
شرکت خدمات دهنده	پارس خودرو

منبع : پراید

اطلاعاتی در خصوص پژو ۴۰۷

کمپانی سیتکو یکی از زیر مجموعه های شرکت ایران خودرو می باشد . این کمپانی در آخرین روزهای سال ۱۳۸۷۷ بود که یکی از خودروهای جدید شرکت «پژو» در ایران را معرفی نمود . این کمپانی برای معرفی خودروی جدید از گزارش گران خواست تا پشت فرمان این خودرو بنشینند و به آزمایش آن بپردازند .

این عمل شرکت سیتکو که برای نخستین بار در کشورمان صورت می گرفت  سبب گردید تا این خودرو در نشریات به صورت خیلی واضح و خوب معرفی گردد و از این رو بود که مشتریان و علاقه مندان به خودروی «پژو ۴۰۷» به راحتی می توانستند به نشریات مراجعه کرده و اطلاعاتی را که می خواستند در آنجا کسب نمایند .

مسیری که برای تست «۴۰۷» انتخاب شده بود از اصفهان آغاز شده و انواع راه ها از اتوبان گرفته تا جاده های ناهموار را شامل میشد. کل مسیر حدود ۳۰۰ کیلومتر بود و خبرنگاران حق انتخاب بین هر دو نوع اتوماتیک و دنده ای را داشتند، گزارشی که میخوانید حاصل تجربه ی رانندگی با «۴۰۷» در دو نوع دنده ای و اتوماتیک در این مسیرهاست.

ظاهر: 
چهره اتومبیل در ظاهر و با نگاه کلی بدون عیب و نقص اساسی به نظر می رسد شاید در جزئیاتی بتوان موارد غیرعادی دید ولی این غیرهادی بودن بعد از چند لحظه در ذهن بیننده به نوآوری تبدیل میشود ، فراموش نکنیم که تمام محصولات پژو در بدو معرفی غیرعادی شمرده میشدند ولی به سرعت جای خود را در دل مردم باز کرده و در کشور خودمان نیز طرفداران بسیار زیادی از لحاظ زیبایی بدنه پیدا کردند. چراغ های کشیده جلو شخصیت خاصی به ۴۰۷ داده و اصالت در طراحی را به دلیل شباهت به تمام محصولات دیگر پژو میرساند، ستون جلو دارای شیب بسیار زیادی بوده و شیشه جلو بسیار بزرگ است که دید فوق العاده به راننده داده ولی محل قرارگیری ستون کمی غیر عادی است. در عقب اتومبیل با ستونی بسیار کم ارتفاع ولی پهن مواجه هستیم که به صورتی جالب از دید سرنشینان عقب و حتی راننده نکاسته است.
ابعاد کلی اتومبیل عبارت است از: ۴۶۹ سانتی متر طول، ۱۸۱ سانتی متر عرض و ۱۴۴ سانتی متر ارتفاع. اندازه اتومبیل کوچکتر از اندازه ای است که به نظر میرسد.

تنها ایراد اتومبیل در بدنه را میتوان طرح بزرگ جلو دانست که در پارکینگ های کوچک کمی مشکل ساز خواهد بود. در رانندگی روزمره نیز به علت فاصله زیاد جلوی اتومبیل با چرخ های جلو و محل قرارگیری راننده ، نمیتوان به درستی محل جلوی اتومبیل را درک کرد. مدیریت پژو این امر را به علت طراحی ضرب گیر های متعدد در جلوی شاسی و ایجاد فضای جاذب انرژی در جلو دانسته و آنرا با بهبود آیرودینامیک و ایمنی توجیح کرده اند. این مدل دارای ضریب پسا ۰٫۲۹ است که رقم بسیار خوبی محسوب میشود. برای کنترل قسمت جلوی اتومبیل از سنسورهای پارک به صورت استاندارد استفاده شده است.

موتور و گیربکس: 
اساس موتور ۴۰۷ با زانتیا مشترک بوده ولی در مواردی بهیته سازی شده تا آلایندگی آن بسیار کاهش یافته و نحوه ارسال قدرت اندکی بهبود یابد. این موتور چهار سیلندر دارای ۱۹۹۷ سی سی حجم بوده و به صورت عرضی در بدنه جای گرفته است. حداکثر قدرت ۱۴۰ اسب بخار در دور موتور ۶۰۰۰ و حداکثر گشتاور ۲۰۰ نیوتون متر در ۴۰۰۰ دور بر دقیقه به چرخ های جلو میرسند. موتور دارای بلوک آلومینیومی و سر سیلندر آلیاژ سبک با ۱۶ سوپاپ است. گیربکس در مدل دستی دارای ۵ دنده جلو و در مدل اتوماتیک دارای ۴ دنده در جلو است. متأسفانه موتور در مدلهای وارداتی به ایران اندکی ضعیف بوده و انتظار بیشتری از آن میرود. موتورهای ۶ سیلندر قوی تر با اختلاف قیمت اندک در ۴۰۷ هایی که در اروپا فروخته میشوند وجود دارند ولی به هرحال خریدار ایرانی مجبور است نمونه ۴ سیلندر را فقط با قدرت انتخاب بین دنده ای و اتوماتیک انتخاب نماید.
این موتور در آغاز به حرکت ضعیف بوده و با عبور دور موتور از حدود ۴۰۰۰ با کشش کافی مواجه هستیم. این اتفاق در شتاب گیری ناگهانی در دنده ۲ نیز وجود دارد و گویی پدال گاز واکنش چندانی به فشار پای راست نشان نمیدهد. برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت از حالت سکون در بهترین حالت با نمونه ای دنده ای به ۹ ثانیه و در نمونه اتوماتیک به ۱۰٫۵ ثانیه زمان نیاز است. جالب است بدانید زانتیا، مزدا ۳،نیسان ماکسیما،هیوندای آزرا،کیا اپیروس و اکثر اتومبیلهایی که بین ۲۵ تا  ۵۲  میلیون تومان قیمت دارند دارای شتاب های بهتر هستند.

در اتوبان ها و جاده ها شتاب گیری فقط با معکوس های ناگهانی قابل انجام است و قدرت مانور راننده به دور موتور ۴۰۰۰ الی ۶۰۰۰ محدود شده است. در نمونه های اتوماتیک خوشبختانه قابلیت تعویض دستی وجود دارد و با گیربکس دنده ای میتوان تعویض های سریع و دقیقی را تجربه کرد.
مصرف سوخت پایین ۴۰۷ که توجیه مدیریت ایران خودرو برای انتخاب مدل  ۴ سیلندر است در شهر بین ۱۱ تا ۱۲ لیتر و در اتوبان ۶ تا ۶٫۵۵ لیتر اندازه گیری شده است. در مجموع میتوان مصرف سوخت را به صورت میانگین در سیکل ترکیبی ۸٫۳ لیتر دانست.
در نهایت باید گفت که تنها نکته قوت موتور ۴۰۷ این است که استاندارد آلایندگی یورو ۴ را اخذ کرده و مصرف ۸٫۳ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر را داراست. نکته ای که مسئولان از آن غافل هستند این است که مصرف سوخت در اتومبیلی که بیش از ۵۰ میلیون تومان قیمت دارد چندان فاکتور تعیین کننده ای نیست و کسی که توانایی پرداخت ۵۰ میلیون تومان را دارد اهمیت چندانی به این که هفته ای ۴۰ لیتر بنزین میزند یا ۶۰ لیتر، نمیدهد! به نظر شما کسی که ۵۱ یا ۵۴ میلیون تومان بابت ۴۰۷ میپردازد به کدام مورد اهمیت بیشتری میدهد. هفته ای ۸ هزار تومان بیشتر بابت بنزین یا قابلیت های دینامیک و لذت رانندگی؟ قطعأ ایران خودرو میتوانست نمونه  ۶ سیلندر فول ۴۰۷ را با قیمتی کمتر از ۶۰۰ میلیون تومان وارد بازار کند و علاوه بر فروش بیشتر، لذت رانندگی بیشتری به طرفداران پژو بدهد.

منبع : پژو

فضای داخلی خودروی ساینا

زمانی که به درون خودوی «ساینا»وارد می شویم تفاوتی که میان داخل کابین این خودرو با داخل کابین خودروی «تیبا» مشاهده می نماییم طراحی مجدد داشبورد می باشد .

داشبورد خودروی« تیبا »در قسمت مرکزی اش فضای زیادی را اشغال کرده بود اما خودروی« ساینا »در مقایسه با «تیبا»فضای کمتری را گرفته است .

با تغییری که در بالا گفته شد در میابیم که فضا برای پاهای سرنشین جلو در خودروی« ساینا »افزایش یافته است .

حال اگر بخواهیم در خصوص زیبا بودن یا نبودن فضای دخلی «ساینا» بحث نماییم باید بگوییم که به علت اینکه تعداد عکس های منتشر شده از داخل کابین این خودرو کم می باشد نظر قطعی نمی توان داد

اما به نظر می رسد که بزرگترین نقطه ضعف در این بخش به طرح عجیب و بسیار بدوی دریچه های خروجی تهویه مطبوع در بخش مرکزی داشبورد مربوط باشد که از یکدیگر چند سانتی متر نیز فاصله دارند.بر اساس اطلاعات اولیه ظاهرا ساینا در دو تیپ متفاوت از نظر تجهیزات رفاهی تحت عنوان تیپ پایه و لوکس عرضه می شود و امکان سفارش ساینا با سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک ، شیشه بالابر برقی برای تمامی درب ها و آینه های جانبی برقی برای تیپ لوکس وجود دارد.

مشخصات فنی ساینا

همانطور که پیشتر گفته شد ساینا با کد فنی S232 از نظر پلت فرم و قطعات فنی، تفاوت چندانی با تیبا ندارد.پیشرانه 1.5 لیتری هشت سوپاپه تحت استاندارد یورو 4 با کد فنی M15 شناخته می شود و با نسبت تراکم 9.7 به 1، اساسا همان پیشرانه مورد استفاده در تیباست که از اواسط سال 92 با انجام برخی تغییرات جزئی، امکان رعایت استاندارد آلایندگی یورو 4 را بدست آورده است.

بر اساس اطلاعات اولیه این پیشرانه در حدود 80 اسب بخار قدرت و 126 نیوتن متر گشتاور را به گیربکس پنج سرعته دستی تحویل می دهد که با توجه به وزن حدود 1050 کیلوگرمی بدنه، امکان شتاب گیری نسبتا مناسبی را برای ساینا فراهم می آورد.

مهمترین تفاوت فنی ساینا نسبت به تیبا را باید در محور عقب جستجو کرد که پس از سال ها تحقیق و توسعه توسط واحد مهندسی سایپا از فرمت قدیمی کاسه ای خارج شده و به نمونه مجهز به ترمز دیسکی تبدیل شده است و از این رو می توان امیداور بود که سرانجام ضعف پایه ای ترمزهای محصولات ارزان قیمت سایپا در این مدل رفع شده باشد.

برای این خودرو علاوه بر سامانه ABS، سیستم توزیع نیروی ترمز یا همان EBD نیز در نظر گرفته شده است که می تواند در بهبود کارایی ترمز موثر باشد.

از نظر ایمنی تفاوت شاخص دیگری بین ساینا و تیبا وجود ندارد و آنطور که از اطلاعات اولیه مشخص است، تغییری در شاسی و بدنه خودرو در جهت افزایش ایمنی تصادفات نیز روی نداده است.

در نهایت باید منتظر ماند و دید که آیا برخی مشکلات کیفی تیبا در خصوص ضعف صفحه کلاچ،عدم هماهنگی مناسب ضرایب دنده با عملکرد موتور و یا خرابی زود هنگام کمک فنرها که برخی مالکین با آن مواجه شده اند، در ساینا رفع شده است یا اینکه هر دو خودرو از نظر کیفی نیز در شرایط یکسانی قرار می گیرند.

منبع : سایپا 

آغاز خودروی دنا

بنا بر گزارش ارائه شده توسط بولتن نیوز ونقل گردیده از بازار خبر :

بنا بر آنچه که مدیران بیان داشته اند تا ماه مهر قرار می باشد که یک خودروی داخلی جدید به بازار ها عرضه گردد .

این خودروی جدید که قرار شده است به بازارهایمان تا چندی دیگر وارد گردد از دید مشتریان ایرانی همان خودروهای پژو ۴۰۵ و یا سمند است که تنها در ظاهر مقداری تغییر را تجربه کرده است .

این خودروی جدید را باید یک سروگردن از سایر خودروهای تولید داخل بالاتر دانست هم از بعد طراحی اش و هم از نظر امکاناتی که دارد .

 

آغاز دنا

ایده شکل‌گیری دنا را می‌توان به سال ۸۸ ارجاع داد. زمانی ایران‌خودرو در اوج درآمدزایی و سودآوری بود. البته که هنوز از چاله‌ای خود به وسیله سمند برای خود حفر کرده بود، نجات نیافته بود. چاله‌ای به اسم گرفتن وام برای پرداخت اقساط وام. نام پروژه NX7 تعیین شده بود.
به هر حال مدیران وقت این شرکت ادعا کردند محصولات کاملاً ایرانی، کاملاً ملی، افتخارآفرین و غیره در راه است. رانا و پس از آن دنا معرفی شدند. ۲۷ فروردین سال ۹۰، محرابیان‌ وزیر وقت صنایع از خودرویی پرده‌برداری کرد که استاندارد آلایندگی‌اش را یورو ۴ و یورو ۵ خوانده بود.
به گزارش بازار خبر ، پرده برداری‌هایی که از این نمایشگاه به آن نمایشگاه صورت می‌گرفت ولی اثری از حضور آن در بازار نبود. دنا برای مشتریان خارجی ایران‌خودرو یک محصول جذاب و جانشین سمند معرفی شده بود. سدان لوکسی که قیمتش بین ۱۶ تا ۲۴ هزار دلار عنوان می‌شد.
سایت‌های خارجی همان سال ۲۰۱۱ بود که گفتند تولید دنا در سال ۲۰۱۲ به ۳۵ هزار دستگاه، در سال ۲۰۱۳ به ۸۰ هزار دستگاه و بین سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ به ۱۰۰ هزار دستگاه می‌رسد.
اما اردیبهشت سال جاری (۲۰۱۳ میلادی) میرجواد سلیمانی – قائم مقام مدیرعامل ایران‌خودرو گفته بود که خودروی دنا طراحی شده و در نیمه نخست امسال با تیراژ ۵ هزار دستگاه به تولید انبوه می‌رسد. این در حالی است که به آستانه شهریور ماه نزدیک می‌شویم و هنوز یک دنا هم به دست مشتری نرسیده است.

سلیمانی بار دیگر در مرداد ماه گفت که همین خودرو نیمه دوم به دست مشتری می‌رسد.
جواد نجم‌الدین یک بار به شبکه پرس‌ تی‌وی گفته بود که برای مدل جدید شرکت متبوعش ۳۰ کشور به عنوان بازار هدف در نظر گرفته شده است.

باید دید در خط تولید محصولی که به لطف استفاده از ۶۴ روبات به ۶۰ درصد ساخت خودکار رسیده است، به کجا می‌انجامد.

از نظر فنی

با اینکه دنا از نقطه نظر دانش فنی یک گام از دیگر تولیدات ایران‌خودرو بالاتر رفته ولی باز با این حال پیش‌بینی نمی‌شود روی آن از جعبه‌دنده اتوماتیک استفاده شود. حداقل انتظار می‌رود این اتفاق به این زودی‌ها رخ ندهد.
این خودرو قرار است با دو نوع موتور تولید شود. اولی نسخه آشنای EF7 با ۱۰۵ اسب‌بخار نیرو و دیگری نمونه کاملاً جدید Turbo که ۱۵۰ اسب‌بخار توان دارد.
با اینکه دنا «کاملاً جدید» معرفی شده است ولی نمی‌توان شباهت‌های کلان آن با سمند را در بحث طراحی‌اش کتمان کرد.
زوایای جانبی، صندوق عقب، کاپوت جلو، شیب سقف، و قد و قواره دنا بدون تردید اول سمند را به ذهن می‌رساند. پدیده‌ای که  استفاده از پلت‌فرم سمند را بیش از پیش توجیح می‌کند.
انصاف داشته باشید، جزئیات طراحی این خودرو واقعاً چشم‌گیر است. چراغ‌های جلو با بازی زیبای LEDها طراحی شده است. چراغ‌های عقب هم حس اسپرت‌گرایی را دارد و هم خانوادگی‌ را.
داخل کابین هم می‌توان این ظرافت را دید. چیدمان عناصر روی کنسول، شکل دکمه‌ها و رنگ‌بندی جلوه‌ای خوب را نمایان می‌کند.
البته رانا هم پیش از آنکه به صورت انبوه راهی بازار شود، با عکس‌هایی فریبنده معرفی شده بود. حتی روزهای ابتدایی همان چراغ‌های LED را دیده بودیم ولی بعدها به طرز خودجوشی این LEDها حذف شدند.
خودرویی که به ادعای معاون وقت مرکز تحقیقات ایران خودرو، طول عمر دنا ۷ سال است. ایشان ذکر نکرده بودند که منظور از طول عمر این است که خودرو تا پایان سال هفتم هنوز هم راه می‌رود یا معیار ثبات کیفیت در این هفت سال است؟

 منبع : ایران خودرو 

پژو ۲۰۶ جانشین پژو ۲۰۵

یکی از اتومبیل های بسیار موفق شرکت پژو خودروی پژو ۲۰۵ بود که این خودرو در  کشور ما هم به عرضه رسید .

پژو ۲۰۵ موفق نشد در ایران بازارخوبی را برای خود محیا سازد درست برعکس  بازارهای جهانی که فروش خوبی را در آن جا تجربه کرده بود .

در سال ۱۹۹۸ بود که شرکت پژو تولید این اتومبیلش را متوقف نمود و به فکر  آوردن یک جانشین برای آن افتاد جانشینی که شایستگی جانشینی این خودرو را داشته باشد .

از این رو بود که در همان سال ۱۹۹۸ جانشین پژو ۲۰۵ با نام پژو ۲۰۶ جدید رونمایی شد .

۲۰۶ از طراحی نوین و متفاوتی سود می‌بُرد که آغازگر سبک طراحی جدید پژو بود به‌نحوی‌که مدل‌های ۱۰۷، ۳۰۷، ۴۰۷ و ۶۰۷ نیز در طراحی دنباله‌رو ۲۰۶ بودند. با قاطعیت می‌توان گفت پژو ۲۰۶ جانشین بسیار شایسته‌ای برای ۲۰۵ بود و به موفقیت و محبوبیت شگفت‌انگیزی دست پیدا کرد.

۲۰۶ در انواع گوناگون هاچبک ۳ و ۵ در، کانورتیبل و استیشن بتولید رسید و در کشورهای گوناگونی عرضه شد. درحالی‌که در سال ۲۰۰۶ مدل جدید ۲۰۷ به‌عنوان جایگزین ۲۰۶ معرفی شد اما همچنان تولید ۲۰۶ در فرانسه تا سال ۲۰۱۰ ادامه داشت و نزدیک به ۷ میلیون دستگاه از آن ساخته شد. این در حالی بود که ۲۰۷ هیچ‌گاه نتوانست به موفقیت و محبوبیت ۲۰۶ دست پیدا کند. محبوبیت ۲۰۶ به حدی بود که پژو در سال ۲۰۰۹ آن‌را مورد فیس‌لیفت قرار داده و ظاهرش به ۲۰۷ نزدیک نمود. تولید این نمونهٔ جدید که ۲۰۶+ نام داشت تا سال ۲۰۱۲ ادامه یافت و ۴۱۷ هزار دستگاه از آن ساخته شد.

علاوه بر این تولید پژو ۲۰۶ در کشورهای دیگری چون مالزی همچنان تا سال‌ها بعد ادامه داشت به‌گونه‌ای که تولید آن در مالزی توسط شرکت مالزیایی نازا انجام‌گرفته و همچنان بانام نازا ۲۰۶ در این کشور تولید می‌شود. گروه PSA (پژو-سیتروئن) در چین نیز خودرویی را بر اساس پژو ۲۰۶ بانام سیتروئن C2 عرضه نمود که تا سال ۲۰۱۳ تولید می‌شد.

پای این هاچبک فرانسوی محبوب به ایران نیز باز شد و مونتاژ آن در سال ۱۳۸۰ توسط ایران‌خودرو و تحت عنوان تیپ ۱ آغاز شد. سپس رفته‌رفته طیف مدل‌های ۲۰۶ گسترش‌یافته و در تیپ‌های ۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ به بازار عرضه شدند. پژو ۲۰۶ در ایران با دو موتور TU3 به حجم ۱۴۰۰ سی‌سی و TU5 به حجم ۱۶۰۰ سی‌سی و با گیربکس‌های دستی و اتوماتیک ارائه شد. سپس در سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۴) نسخهٔ صندوقدار ۲۰۶ به‌عنوان عضو پنجم خانوادهٔ این خودرو با سرمایه‌گذاری و همکاری مشترک میان ایران‌خودرو و پژو طراحی و تولیدشده و بانام ۲۰۶ SD در ایران و دیگر کشورها عرضه گردید. در سال ۱۳۸۹ نیز همان نسخهٔ فیس‌لیفت شدهٔ ۲۰۶ یعنی پژو ۲۰۶+ بانام پژو ۲۰۷i با موتور TU5 و در دو نوع دستی و اتوماتیک در ایران عرضه شد.

اما در سال ۱۳۹۰ و وضع تحریم‌ها علیه صنعت خودروی ایران، پژو روابط خود را با ایران‌خودرو قطع نموده و تولید ۲۰۶ که هنوز به‌طور کامل داخلی نشده بود با مشکل مواجه گردید. به همین دلیل ایران‌خودرو برای اینکه تولید این محصول موفق متوقف نشود داخلی سازی آن را آغاز نموده و پژو ۲۰۶ تمام داخلی (بخوانید چینی) را به بازار عرضه نمود. در ۲۰۶های داخلی ECU و سیستم برق خودرو تغییر کرده و گیربکس آن نیز با نمونهٔ متعلق به پژو ۴۰۵ تعویض شده است. به همین دلیل پژو ۲۰۶های داخلی کیفیت نمونه‌های سابق را نداشته و بسیاری از آپشن‌های آن نیز حذف‌شده است.

در سوی دیگر پژو در سال ۲۰۱۲ مدل جدید ۲۰۸ را به‌عنوان جایگزین ۲۰۷ معرفی نمود. خودرویی که طراحی آن تا حدودی با نگاه به گذشته و مدل محبوب ۲۰۶ انجام‌گرفته است. حال با توجه به لغو تحریم‌ها و برقراری ارتباط دوباره میان ایران‌خودرو و پژو، وعدهٔ عرضهٔ مدل‌های جدید ۳۰۱، ۲۰۸ و ۲۰۰۸ پژو در ایران داده‌شده و طبق اعلام ایران‌خودرو سال آینده به بازار عرضه خواهند شد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم به بهانهٔ عرضهٔ پژو ۲۰۸ در بازار ایران مقایسه‌ای داشته باشیم میان آن و پدربزرگش ۲۰۶؛ بنابراین در ادامه پژو ۲۰۸ را در برابر پژو ۲۰۶ تیپ ۵ به‌عنوان کامل‌ترین مدل حال حاضر ۲۰۶ در ایران قرار خواهیم داد.

این مقایسه تا حدودی غیرمتعارف و غیرمعمول است چراکه طراحی ۲۰۶ به سال ۱۹۹۸ و ۲۰۸ به ۲۰۱۲ بازمی‌گردد و این یعنی ۱۴ سال اختلاف؛ اما در رابطه با صنعت خودروی ایرانْ اوضاع متفاوت است و خودروها همچنان تا چندین دهه و درحالی‌که چندین نسل بعد از آن‌ها در بازارهای جهانی عرضه‌شده‌اند در ایران بتولید می‌رسند. هنگامی‌که دو خودرو را در کنار یکدیگر قرار می‌دهیم شباهت طراحی آن‌ها خصوصاً در قسمت عقب کاملاً مشخص است و پژو سعی کرده با بکار بردن فرمول طراحی موفق ۲۰۶ در ۲۰۸، موفقیت آن را تکرار کند.

در قسمت جلوی ۲۰۸ شاهد طراحی عضلانی‌تر با جلوپنجره و چراغ‌های بزرگ‌تری هستیم که به‌وضوح مدرن‌تر از ۲۰۶ بوده و اختلاف ۱۴ ساله میان آن‌ها را نشان می‌دهد. بااین‌وجود درحالی‌که حدود ۲۰ سال از طراحی ۲۰۶ می‌گذرد و این سال‌ها کاملاً تکراری شده اما همچنان طراحی زیبا، هماهنگ و چشم‌نوازی داشته که هنوز هم جذاب به نظر می‌رسد. در قسمت عقب ۲۰۸، قوس درِ صندوق، شیشهٔ عقب، چراغ‌ها، اسپویلر و پروژکتوری که در میانهٔ سپر نصب‌شده است، همه و همه ۲۰۶ را تداعی می‌کنند. البته هنگامی‌که دو خودرو در کنار هم قرار می‌گیرند رشد ابعاد ۲۰۸ کاملاً مشهود است به‌گونه‌ای که ۱۴ سانتیمتر کشیده‌تر، ۹ سانتیمتر عریض‌تر و ۳ سانتیمتر بلندتر است درحالی‌که حدود ۹ سانتیمتر نیز فاصلهٔ محوری بیشتری از سلف خود دارد.

همین افزایش طول و فاصلهٔ محوری اندک موجب شده که فضای داخلی ۲۰۸ جادارتر از ۲۰۶ باشد. نتیجه اینکه در ۲۰۸ فضای تنگ و عذاب‌آور عقب ۲۰۶ وجود نداشته و اکنون افرادی با قد ۱۸۰ سانتیمتر هم می‌توانند به‌راحتی در صندلی‌های عقب بنشینند. همچنین ارتفاع سقف خودرو نیز بیشتر شده و همین افزایشِ اندکِ ارتفاع، فضای سرِ وسیعی را پدید آورده است. البته برخلاف طراحی بیرونی، طراحی داخلی ۲۰۸ شباهتی به ۲۰۶ نداشته و نه‌تنها فضای بزرگ‌تری داشته بلکه آرگونومیک‌تر نیز هست. مفهوم پیشرفت چشمگیر را می‌توان در داشبورد و کنسول ۲۰۸ مشاهده کرد. جایی که تجدیدنظری کلی در طراحی آن صورت گرفته و نمایشگر مرکزی به همراه طراحی کاملاً جدید داشبورد، فضای داخلی ۲۰۸ را بسیار مدرن‌تر و بروزتر از ۲۰۶ کرده است.

منبع : پژو 206

مقایسه قابلیت های سوناتا ۲۰۱۶ VS با اپتیما ۲۰۱۶

بررسی قابلیت های خودروی سوناتا ۲۰۱۶ و اپتیما ۲۰۱۶ :

هر دو خودروی سوناتا ۲۰۱۶ و اپتیما ۲۰۱۶ دارای تجهیزات و آپشن های برابری با هم می باشند .

داشتن مشخصات فنی مشابه سبب شده است تا آپشن های این خودروها هم با هم یکی شود .

بعد از آنکه به بررسی توانایی ها و قابلیت های هر دو خودرو پرداختیم این نتیجه حاصل شد که به سختی می توان قابلیتی را پیدا کرد که در یکی از خودروها وجود داشته باشد و در دیگری وجود نداشته باشد .

تنها قابلیتی که در یکی از خودروها وجود دارد و در دیگری وجود ندارد هیبریدی بودن خودروی سوناتا می باشد .

این خبر برای کسانی که به گجت های گوناگون نیاز دارند، خوشایند خواهد بود؛ چرا که دو خودروی کیا اپتیما و هیوندا سوناتا هر دو در کلاس خودروهای سدان متوسط، از  جدیدترین تکنولوژی های روز برخوردار شده اند. هر دو مدل از سیستم کنترل کروز تطبیقی، صندلی های مجهز به تهویه (در مدل های سفارشی) غربیلک فرمان مجهز به گرم کننده، سیستم ترمز اتوماتیک قبل از برخورد، سیستم هشدار خروج از لاین و غیره بهره می برند. تنها تفاوت اساسی در این بخش، مربوط به سیستم اطلاعات سرگرمی آنهاست. هیوندا سوناتا از تکنولوژی هیوندا Blue Link و کیا اپتیما از کیاUVOO بهره می برند که از عملکرد مشابهی برخوردار هستند.

ویژگی های فنی
مولفه های فنی این دو خودرو نیز به هم شباهت دارد، علاوه بر اینکه پیشرانه ی آنها نیز تقریبا با هم یکسان است. به ویژه مدل استاندارد این دو خودرو که از موتور ۴ سیلندر با حجم ۲٫۴ لیتر و قدرت ۱۸۵ اسب بخار برخوردار شده است. مدل میان رده ی سازگار با محیط زیست نیز از موتور ۴ سیلندر توربوشارژر با حجم ۱٫۶ لیتر و قدرت ۱۷۸ اسب بخار بهره می برد. مدل رده بالاتر ۲٫۰T نیز با موتور توربوشارژ ۴ سیلندر ۲٫۰ لیتر و قدرت ۲۴۵ اسب بخار عرضه می شود.
تنها تفاوت آنها مربوط به پیشرانه ی هیبریدی است: مدل هیبریدی سوناتا از موتور ۴ سیلندر با حجم ۲٫۰ لیتر و قدرت ۱۹۳ اسب بخار برخوردار شده که مصرف آن در خیابان های شهری به ۴۰ مایل (۶۴٫۳ کیلومتر) در هر گالن می رسد؛ در حالیکه مصرف آن در بزرگراه ها، ۴۴ مایل (۷۰٫۸ کیلومتر) در هر گالن اعلام شده است. این موتور هنوز در بین مدل های اپتیما عرضه نشده است. شرکت کیا اعلام کرده است که  اپتیما با پیشرانه ی هیبریدی، تا اواخر امسال به فروش خواهد رسید.

طراحی داخلی و کابین
کیا اپتیما ۲۰۱۶ و هیوندا سوناتا ۲۰۱۶۶ از لحاظ نمای داخلی نیز با هم متفاوت  هستند. صفحه ی کیلومتر شمار و سرعت سنج، طراحی جدید داشبورد، دنده ی متفاوت و چندین ویژگی جدید دیگر، از جمله ی این تغییرات هستند. تنها شباهت داخلی دو خودروی اپتیما و سوناتا، فضای سرنشینان است؛ البته به یاد داشته باشید که بیشتر خودروهای سدان، تقریبا در اندازه های مساوی ساخته می شوند، حتی اگر از ویژگی های فنی متفاوتی برخوردار باشند.

طراحی خارجی
زیر پوسته ی خارجی این دو خودرو، قابلیت های یکسانی نهفته است، اما ظاهر بیرونی آنها کاملا متفاوت است. در حقیقت، تشخیص این دو خودرو از یکدیگر کار دشواری نیست؛ هر دو مدل از پنل بدنه ی متفاوت، سبک طراحی جلو و عقب، طراحی چرخ ها و طراحی کلی متفاوت برخوردارند. این دو مدل اخیرا بازطراحی شده اند، با اینحال تفاوت ظاهری آنها بر هیچکس پوشیده نیست.

منبع : هیوندا سوناتا